Конници
   Никола Фурнаджиев
                 

                        На Ангел Каралийчев 

Конници, конници, конници, кървави конници, 
моя родино и пламнало родно небе, 
де е народа и де е земята бунтовница, 
де сме, о мое печално и равно поле! 

Там изгоряха селата и пеят бесилките, 
вятъра стене над пустите ниви сега, 
конници идат и плаче земята родилката, 
сякаш че плаче и пее, и иде смъртта. 

Тъмното копие, литнало там във просторите, 
свети под слънцето днеска оплискано в кръв, 
греят на свода огромни, червени прозорците, 
сякаш очите на божия, алена стръв. 

Конници, конници - братя над бездни надвесени, 
моя родино и пламнало родно небе, 
вятъра иде и страшно е, майко, и весело, 
пей и умира просторното равно поле!

@bgmateriali.com

Изтеглиsave